Na terenie dzisiejszego Długoszyna zachowało się do dziś kilka cennych obiektów sakralnych, będących pomnikiem wiary mieszkańców tej dawnej małopolskiej wsi. Biorąc pod uwagę fakt, że metryka Długoszyna sięga przynajmniej XIII wieku, powstawały relatywnie późno, mając jednak na względzie rozmaite zawirowania dziejowe, zachowały się do naszych czasów w doskonałym stanie.
Miały przede wszystkim charakter kapliczek słupowych, co było dalekim echem przydrożnej architektury sakralnej jeszcze z czasów pogańskich.
Zacząć wypada od kaplicy św. Barbary- wybudowana została najprawdopodobniej ok. 1760 roku jako obiekt drewniany. W latach 1883-84 gruntownie przebudowana. W 1898 roku niejaki Andrzej Waliczek wykonał mur kamienny okalający świątynię. 09 marca 1919 roku powołano Spółkę Budowy Kaplicy, która w założeniu miała być murowana. Po rozebraniu kaplicy drewnianej, 01 sierpnia 1920 roku przystąpiono do budowy, trwającej dwa lata. Materiał budowlany pochodził głównie z okolicznych kamieniołomów. Od roku 1970 obiekt ten był siedzibą tymczasowego duszpasterstwa, podległego parafii w Szczakowie. W latach osiemdziesiątych XX wieku kaplica była tymczasowym kościołem parafialnym pod wezwaniem Narodzenia Najświętszej Marii Panny.
Kapliczka Chrystusa Ukrzyżowanego, zwana też Kapliczką Srebrników- wybudowana została ok 1750 roku. Jest to najstarszy tego typu obiekt istniejący nieprzerwanie w Długoszynie. Wybudowana została najprawdopodobniej przez nieznanego z nazwiska właściciela jednej z długoszyńskich kopalń. Tuż za nią znajduje się budynek starej szkoły ariańskiej, który w przeszłości pełnił także funkcję zboru.
Kapliczka na styku ulicy Chmielnej, Głębokiej i Jana Długosza powstała jako obiekt drewniany najprawdopodobniej już w XVI wieku, nieopodal tzw. Domu Górniczego, tuż przy biegnącej w tym miejscu drodze królewskiej. Na przełomie XVIII i XIX wieku wybudowano w tym miejscu kapliczkę murowaną z tzw. cegły austriackiej. Po II wojnie światowej została poszerzona i przebudowana ponownie. Na początku obecnego stulecia, w związku z przebudową ulicy Jana Długosza rozebrana i złożona ponownie z tego samego budulca 1,5 metra w kierunku północnym.
Kapliczka św. Antoniego – pochodzi z 1798 roku. Pierwotnie jej patronem był św. Franciszek. Została wzniesiona przez Antoniego Musiała jako wyraz dziękczynienia za narodziny syna. Według legendy to obok niej żegnali się ze swoimi rodzinami powstańcy styczniowi. Inna legenda mówi, że u jej stóp kilku z nich spoczęło na zawsze.
Kapliczka św. Jana – wzniesiona w XIX stuleciu. Zwana kapliczką Na św. Janie, Na Wale, jest kapliczką przydrożną. Miała charakter przydworski. Jej patronem był pierwotnie św. Jan Nepomucen. Dziś widnieje w niej wizerunek św. Jana Chrzciciela. Jarosław Sawiak
