Zanim przejdę do meritum sprawy tytułem wstępu, przypomnijmy sobie fragment lasu z terenu objętego Lex Izera. Jest takie piękne powiedzenie o stryjku, co zamienił siekierkę na kijek. Niedawno w Jaworznie w związku z Lex Izera zdarzyło się to samo.

Przysłowiowy kijek, czyli zdaniem urzędników bezwartościowe zgromadzenie drzew objętych prawem Lex Izera zamieniono na lasy położone pomiędzy Ciężkowicami a Wilkoszynem i Jeziorkami. Te zdaniem wielu są nieco większe, ale i bardziej wartościowe (niczym siekierka stryjka). Tym niemniej musimy się pogodzić, że własność państwowa stała się gminną a gminna państwową.

W dniu 7 stycznia postanowiłem sprawdzić niewielki kawałek zbytego lasu. Zacząłem od przystanku Ciężkowice Dęby. Po drodze trafił się niewielki drzewostan i podmokłe łąki chronione jako Obszar Natura 2000.

Tutaj natrafiłem na spory płat ściśle chronionego kosaćca syberyjskiego.

Bliżej skraju lasu pojawiają się skupiska trawy, śmiałka darniowego.

Na skraju lasu dominuje brzoza brodawkowata. Znaczącą domieszkę stanowią głogi.

Ponieważ do pierwszych zabudowań Ciężkowic jest stąd około 500 metrów bez trudu, znalazłem coś takiego.

Na skraju lasu dominuje brzoza brodawkowata. Ten gatunek uchodzi za pierwsze pokolenie lasu. Jeśli mu nie przeszkadzać to on zaczyna rekonkwistę.

Pomiędzy brzozami wyróżnia się około trzymetrowej wysokości jałowiec pospolity.

Bliżej zwartego drzewostanu zauważamy pierwsze sosny zwyczajne.

W końcu sosna zwyczajna zaczyna dominować. Las nabiera charakteru boru bardzo mieszanego.

Tutaj niewielką domieszkę stanowi świerk pospolity.

Ponieważ tutejszy grunt jest piaszczysty i podmokły to wiele drzew jest wyrywnych. Przytrafia się to świerkom, które z natury mają słabe korzenie. Przytrafiło się to nawet sosnom zwyczajnym.

W odwiedzanej partii lasu w wielu miejscach utrzymuje się woda.

Oto kolejny fragment lasu. Przejście nie jest łatwe, ponieważ pod nogami kłębią się jeżyny, czyli roślinny drut kolczasty. Jest sporo orlicy pospolitej. Są też młode świerki pospolite.

W końcu wyszedłem na przecinającą ten teren ścieżkę rowerową. Otacza ją w miarę dorodny las.

I teraz pojawia się pytanie. Co Lasy Państwowe zrobią z tym miejscem. Sądząc po tej podpowiedzi, zgaduję hasło niczym w Kole Fortuny – To się wytnie. A może się mylę?

Piotr Grzegorzek

[vc_facebook]

Zima jak wiadomo, potrwa co najmniej do 20 marca. Rzecz w tym, że także w tym czasie coś potrafi zakwitnąć. Zaobserwowałem to 31 stycznia, a sfilmowałem 3 lutego 2022. W parku w Chrzanowie wciąż kwitnie kalina wonna.

Wraz z nią posadzono oczar japoński. On właśnie rozpoczął kwitnienie.

Oto kwiaty z okolicy ronda. Tutaj posadzono dwa krzewy tego gatunku. Zima jeszcze potrwa, ale taki widok potrafi rozgrzać.

Kolejne dwa krzewy posadzono bliżej muzeum. Oto ich kwiaty.

Piotr Grzegorzek

[vc_facebook]

Czas na ostatni, piąty odcinek tego serialu. Tym razem, aby nie przynudzać, pominę słynny list otwarty. Po prostu przejdę się lasem położonym na północ od drogi 79 – ulica Obrońców Września 1939 po ulicę Strefa Przemysłowa II. To oczywiście Jaworznicki Obszar Gospodarczy.

Teoretycznie fabryki Izery tutaj nie będzie, ale jest ona dla mnie tym, czym Słońce dla naszego układu. Zapewne będą tutaj preferowane przedsięwzięcia gospodarcze powiązane z nią. Zatem ruszamy od zachodu, czyli od ulicy Stanisława Wyspiańskiego na wschód. Na skraju lasu dominuje nawłoć kanadyjska. Las jest borem bardzo mieszanym.

Idąc dalej, mijamy taką sobie leszczynę.

Wchodzę pomiędzy drzewa. Poruszam się wężykiem sprawdzając co tam z ziemi wyrasta. Następnie wychodzę na główny trakt. Mijam płaty nawłoci kanadyjskiej. Mijam wiąz szypułkowy, otaczają mnie okazałe sosny zwyczajne.

Oto złożony z kilku pni wiąz szypułkowy.

Oto złożony z kilku pni klon zwyczajny.

Oto czernidłak kołpakowaty.

Teraz jak przystało na bór bardzo mieszany mamy gęstą warstwę niższych drzew. Bliżej ziemi pojawia się sporo borówki czarnej. Jest też czeremcha amerykańska. Wśród roślin runa pojawia się gruszynka jednostronna. Dalej bez większych zmian. W borze pojawia się nieco dębu czerwonego. Warto jeszcze zwrócić uwagę na to, że okolica jest pagórkowata.

W końcu po przejściu trzeciej części tego lasu mam to, o co najbardziej mi chodziło. Oto częściowo chroniony storczyk – kruszczyk szerokolistny.

Idę dalej. Teraz w drzewostanie pojawia się więcej drzew liściastych. Dominuje brzoza brodawkowata. Są też paprocie. Oto wietlica samicza.

Sporadycznie trafiają się okazałe świerki pospolite.

Zaczyna się wysyp storczyków. Oto kolejny kruszczyk szerokolistny.

Teraz zbliżam się do południowej krawędzi tego lasu. Jestem blisko kładki nad ulicą Obrońców Września 1939 roku. Po chwili zawracam do lasu.

Oto kolejny z kilku tutejszych częściowo chronionych storczyków.

Teraz zagłębiam się w las, aby przejść go w poprzek. Dominuje sosna zwyczajna. Jest spora domieszka świerka pospolitego.

Oto kolejne płaty storczyków z rodzaju kruszczyk w kolejnych płatach gęstego lasu z dominacją drzew i krzewów liściastych.

Wychodzę na główny trakt. Tutaj dla orientacji dokumentuję słupek oddziałowy. Następnie przyspieszam.

Las zasadniczo nie zmienia się. Drzewa iglaste i liściaste występują w pewnej równowadze. Wśród nich jest amerykańska robinia akacjowa. Pojawił się pierwszy od dłuższego czasu kruszczyk szerokolistny.

Drzewostan staje się luźniejszy. Mocnym akcentem są pnie brzóz brodawkowatych. Tutaj także znalazłem kruszczyka szerokolistnego.

Wkraczam w partię lasu z dominującą sosną zwyczajną. W mojej żartobliwej klasyfikacji to bór bardzo mieszany głównie ze względu na obecność dębu czerwonego, ale nawet tutaj bez trudu natrafiam na kruszczyki szerokolistne.

Zbliżam się ku wschodniej krawędzi lasu. Teraz ilość krzewów w niższej warstwie drzewostanu spada. Las staje się borem prawie świeżym. Pewnym urozmaiceniem są zwały gruzu.

Oto dominujący tutaj dąb czerwony.

Oto płat z dominacją brzozy brodawkowatej.

Oto okazała paproć nerecznica samcza.

I tak dotarłem do końca tego kawałka jeszcze lasu.

Generalnie realizując ten serial oraz powiązane z nim fotoreportaże miałem na celu stworzenie materiału źródłowego dla przyszłych pokoleń badaczy rozwoju miasta w związku z nieuchronną transformacją energetyczną i wdrażaniem powiązanych z nią zasad Nowego Zielonego Ładu nakazanego przez Unię Europejską. Powstałby on niezależnie od cytowanego w poprzednich odcinkach listu otwartego. Ten tylko ułatwił narrację.

Linki do fotoreportaży.

https://www.bio-forum.pl/messages/3280/1266479.html

https://www.bio-forum.pl/messages/3280/1266737.html

https://www.bio-forum.pl/messages/3280/1266969.html

Piotr Grzegorzek

[vc_facebook]

Wśród ciekawych a rzadkich w Jaworznie gatunków roślin na uwagę zasługuje ozdoba pewnego muru przy ulicy Polowej. Po raz pierwszy z tym gatunkiem w tej okolicy spotkałem się 10 grudnia 2013 roku. Teraz spotkaliśmy się 2 grudnia 2021. W międzyczasie widywaliśmy się w rejonie Doncaster w Anglii. W Polsce zobaczyłem go jeszcze w Siedlcu k. Krzeszowic. To było w 2017 roku.

Roślina z natury występuje w południowej i południowo-zachodniej Europie. Stamtąd ruszyła w świat. W Polsce trafia się dość rzadko i to przede wszystkim na zachodzie. Do nas trafiła na początku XIX wieku z Włoch.

Gatunek do niedawna reprezentował rodzinę trędownikowatych. Teraz po rewizji taksonomicznej jest to rodzina babkowatych. Jeszcze w Roślinach Polski Władysława Szafera należał do rodzaju lnica pod nazwą lnica bluszczykowata – Linaria cymbalaria.

Nasza bohaterka uwielbia zasiedlać mury. Jej pędy są nitkowate, rozesłane a drobne listki przypominają liście bluszczu. Kwiaty podobne są do popularnej lwiej paszczy.

A poza tym, co ja tam będę opowiadał o jej wyglądzie. Wszystko jest na filmie i dołączonych zdjęciach. Podobno jest łatwa w uprawie i aż dziw bierze, że w Jaworznie widziałem się z nim tylko pod wymienioną na wstępie miejscówką.

Piotr Grzegorzek

[vc_facebook]