Na czym polega przewaga dysków SSD nad dyskami HDD?
Podczas wybierania dysku twardego do naszego komputera, musimy wybrać jedno z dwóch dostępnych rozwiązań. Chodzi mianowicie o dyski SSD oraz HDD. Decyzja ta ma znaczący wpływ na komfort użytkowania urządzenia. Mimo stosunkowo silnej pozycji dysków HDD na rynku coraz więcej osób decyduje się zainwestować w produkty używające technologii SSD.
Oba rozwiązania posiadają swoje wady i zalety. Prawidłowy wybór zależy w dużej mierze od naszych oczekiwań i budżetu. Jeśli chcemy mieć pewność, że dokonamy prawidłowego wyboru, powinniśmy bliżej zapoznać się z tymi technologiami składowania danych na komputerze.
Co oznaczają nazwy SSD i HDD?
Dotyczą one nazw dwóch rodzajów urządzeń pamięci masowej. Dyski SSD (Solid State Drive) zwane są również dyskami półprzewodnikowymi. Z kolei literami HDD (Hard Disk Drive) oznaczone są tradycyjne dyski twarde. Używamy ich do trwałego przechowywania informacji. Nawet po wyłączeniu komputera nigdzie nie znikają. Po jego ponownym włączeniu znowu uzyskujemy do nich dostęp. Możemy je swobodnie usuwać lub modyfikować. Wszystkie dane zostały uporządkowane i są przechowywane w formie różnych plików.
Tradycyjne rozwiązanie — dyski HDD
Przez większość swojego istnienia, dyski twarde pozostawały bez żadnej konkurencji. Zmuszeni byliśmy do ich używania. Pierwsze modele wydano w roku 1956. IBM 350 RAMAC był wielkości szafy i składał się aż z 50 24-calowych talerzy. Każdy z nich oferował 3,75 MB wolnego miejsca na dysku. Używany był wyłącznie do zastosowań przemysłowych i rządowych. Jego produkcja ustała dopiero w 1969 roku. Jeżeli o zewnętrzny interfejs kablowy, pierwsze dyski używały interfejsu szeregowego. W ciągu następnych lat korzystały także z IDE, a następnie SCSI. Ostatni z interfejsów — SATA — używany jest do dziś. Wszystkie te rozwiązania łączy to samo zadanie. Maja efektywnie połączyć dysk twardy z płytą główną, która jest w stanie przetwarzać przechowywane na dysku dane. Praktycznie każdy dysk HDD 2,5- oraz 3,5-calowy używa w tym celu interfejsów SATA. W przypadku dysków SSD sytuacja wygląda odrobinę inaczej. Niektóre z dostępnych na rynku modeli podłączamy do płyty głównej, korzystając ze znacznie szybszego interfejsu PCI. Na przestrzeni lat znacząco wzrosła maksymalna pojemność dysków twardych. W porównaniu do początkowych kilkunastu megabajtów obecne dyski są w stanie pomieścić nawet kilka terabajtów. Jest to ponad milion razy więcej danych. Te zmiany są doskonałym przykładem rozwoju technologii w branży komputerowej. Dyski HDD działają w oparciu o tę samą technologię co taśmy magnetofonowe. Są ich technologicznymi następcami. Powszechnie nazywana jest technologią magnetycznego zapisu. Możemy się także spotkać z określeniem magnetycznej pamięci masowej. W przeciwieństwie do dysków SSD składają się z licznych części ruchomych. Są one stosunkowo podatne na uszkodzenia o charakterze mechanicznym. Na powierzchni dysków umieszczane są materiały magnetyczne. Podczas działania napędu HDD, jego dyski wprawiane są w ruch wirowy, W tym czasie specjalna głowica odczytu i zapisu zajmuje się obsługą danych. Pełni podobna funkcje co soczewka, którą możemy znaleźć w głowicy typowego odtwarzacza CD/DVD.
Technologia przyszłości — dyski SSD
Na rynku znajduje się stosunkowo od niedawna, szczególnie w porównaniu z dyskami HDD. W 2007 roku chipy SSD były przymocowane na stałe do płyty głównej. Korzystały z nich produkty z serii Asus Eee PC 700. Początkowo ich pojemność wynosiła od 1 do 2 GB. Rozwojowi tej technologii towarzyszył stopniowy wzrost wolnego miejsca na dyskach SSD. Ostatecznie ich forma ustabilizowała się i przypomina 2,5-calowy dysk twardy używany w laptopach. Oczywiście możemy spotkać inne warianty — karty SSD MATA Mini PCIe, modele M.2 w wersjach SATA oraz PCIe. Dyski SSD nie posiadają żadnych elementów magnetycznych. Do składowania danych używają części elektryczne w postaci układów scalonych oraz kondensatorów. Jest to o wiele efektywniejsze rozwiązanie w porównaniu do wykorzystywania magnetycznych zapisów. Pozwala także całkowicie pozbyć się wszelkich elementów ruchomych, których obecność negatywnie wpływa na wytrzymałość dysków HDD. Dyski SSD używają różnych technologii do zapisywania informacji. Niektóre modele ograniczają się do wytwarzania pamięci DRAM (Dynamic Random Access Memory). Możemy także spotkać niektóre dyski działające w oparciu o technologię NVRAM (Non-Volatile Random Access Memory), zwana potocznie pamięcią flash. W najnowszych produktach producenci stosują pamięć Flash NAND, z uwagi na jej lepsze wyniki. Niektóre z tych technologii były stosowane od dawna w innych celach. Dobrym przykładem jest DRAM, który nasze komputery wykorzystywały do tworzenia modułów pamięci RAM. Obecnie częściej spotykamy się z jej sprawniejszą odmianą — SDRAM. Natomiast pamięć NVRAM znajduje szerokie zastosowanie w rozmaitych urządzenia elektronicznych. Chodzi między innymi o sprzęty AGD, smartfony oraz pamięci USB. Z pewnością są to jednak bardziej zaawansowane rozwiązania od tych, które odpowiadają za pracę dysków HDD.
