W 40 dni po Bożym Narodzeniu przypada święto Objawienia Pańskiego i święto Oczyszczenia Najświętszej Maryi Panny w Świątyni Jerozolimskiej. Wedle prawa Mojżeszowego w 40 dniu po narodzeniu pierworodnego syna matka powinna go ofiarować w świątyni i złożyć ofiarę z baranka, dwóch gołębi lub synogarlic. Matka tego dnia została oczyszczona czyli poddana obrzędowi kończącemu jej społeczną separację po porodzie.
Święto Oczyszczenia NMP ustanowione zostało w V wieku przez przez papieża Galazego. W dwa wieki potem papież Sergiusz I wprowadził w czasie tego święta tradycję procesji podczas której lud i kapłani obchodzili wyznaczone miejsca niosąc w rękach zapalone świece.
W Polsce święto to nosi nazwę Matki Boskiej Gromnicznej. Tego dnia święci się w kościołach duże woskowe świece przybrane gałązkami świerczyny i kolorowymi wstążkami. Zapaloną gromnicę wierni zanoszą do domu. Dawnym zwyczajem po wsiach znaczono nią u pułapu znak krzyża. Chroniło to dom od burzy, gromu i dawało domostwu pomyślność.
Gromnica towarzyszyła wiernym przez cale życie. Rodzice kupowali ją dziecku do chrztu lub do I komunii. Gromnica zwana domową stała w ołtarzyku wraz z palmą wielkanocną zatkniętą za świętym obrazem. Wyjmowano gromnicę w chwili zagrożenia domostwa i jego mieszkańców. Podczas burzy stawiano ją zapaloną w oknie, co miało chronić przed piorunami. W czasie pożaru obok zapalonej gromnicznej stawiano obraz św. Agaty. Jak wierzono chroniła ona domy przed ogniem. Gdy jakiś domownik nie wracał z dalekiej podróży modlono się w jego intencji przy zapalonej gromnicy.
Już w XVI w. w „Dworzaninie polskim” pisał Łukasz Górnicki, że od Gromnicznej wilki chodziły stadem. Uznawano więc, Matkę Boską Gromniczną za patronkę wilków. Jeden z nich, którego Maryja uratowała przed zabiciem jest jej sługą, mawiają o nim, że to wilk gromniczy.
Ela Bigas
[vc_facebook]