- Advertisement -

Był rok 1940. Anglia przygotowywała się do odparcia najazdu niemieckiego. Premier Rządu Jedności Narodowej Winston Churchill wszedł na mównicę w Izbie Gmin i oświadczył:

„Pragnę powiedzieć Izbie, tak jak to powiedziałem ministrom wchodzącym do tego rządu: mogę wam obiecać tylko krew, znój, łzy i pot. Stoimy przed ciężką próbą najbardziej bolesnego rodzaju. Mamy przed sobą wiele, wiele miesięcy walki i cierpienia.

Zapytacie – jaka jest nasza polityka? Prowadzić wojnę na ziemi, na morzu i w powietrzu z całą naszą mocą i ze wszystkich sił danych nam przez Boga. Prowadzić wojnę przeciwko potwornej tyranii niemającej sobie równych w mrocznym i żałosnym katalogu ludzkich zbrodni. Oto nasza polityka.”

https://www.polityka.pl/pomocnikhistoryczny/1605193,1,mowa-po-objeciu-urzedu-premiera.read

Takie było również doświadczenie naszych przodków przez 123 lata niewoli: Krew, pot i łzy. Krew powstańców, oraz ich cierpienia; łzy kobiet i dzieci czekających na powrót mężów i ojców z katorgi; wreszcie trud artystów: pisarzy, malarzy, oraz inżynierów, którzy przez swoje dzieła nie pozwalali zapomnieć światu o istnieniu Rzeczypospolitej. Ten trud nie był daremny. Nasi przodkowie wyszli z tej wojny zwycięsko. 100 lat temu mogliśmy się o tym przekonać.

Jednak, czy historia może być nauczycielką życia również w naszych czasach?

„Niczym Sybir – niczym knuty
I cielesnych tortur król!
Lecz narodu duch otruty
To dopiero bólów ból!”

Pisał Zygmunt Krasiński (Psalm miłości)

W XXI wieku już nie bomba atomowa sieje największe spustoszenia, ale bomba informacyjna, która wprowadza chaos i dezinformację.

Słowa Zygmunta Krasińskiego kolejny raz przypomniały mi pewien wykład z 1983 roku, który miał zbiegły na zachód radziecki specjalista od wojny ideologicznej. Mówił on, że aby podbić dany kraj nie trzeba teraz wojska, ani broni atomowej. Najlepiej to zrobić rękami jego obywateli. A jak do tego dojść?

Pierwszy etap wojny to demoralizacja. Chodzi oto, by podważyć fundamenty państwa: rozbić religię, którą wyznaje większość społeczeństwa, doprowadzić do deprawacji młodzieży i dzieci, opleść korupcją środowiska gospodarcze i polityczne, sparaliżować siły zbrojne i władzę sądowniczą. Trzeba na to 20 lat, czyli tyle, aby wychować nowe pokolenie.

Drugi etap trwa ok. 5 lat. Chodzi wtedy o destabilizację. Celem tego etapu jest skłócenie wszystkich ze wszystkimi. Pojawia się wtedy totalny brak zaufania i wołanie o „mesjasza” to znaczy kogoś, kto mocną ręką wszystko ukróci. W tym czasie ujawniają się szpiedzy, agenci wpływu i tzw. „pożyteczni idioci”, jak ich nazywał towarzysz Lenin, którzy działają na pierwszej linii tej wojny. Pojawiają się też dziwne organizacje i samozwańcze komitety z nikim znanym nie związane i przez nikogo nie wybierane.

Potem jest trzeci etap, który trwa kilka tygodni. Następuje kryzys i przesilenie. Pojawia się wyczekiwany „mesjasz”, najlepiej z ościennego kraju, ale może to być też „tubylec”, który robi „porządek” z „elementami wywrotowymi”.

Wreszcie następuje czas „spokoju i normalizacji”, czwarty etap, kiedy kraj staje się kolonią „obcych”, dostarczającym surowce i tanią siłę roboczą tym, którzy go podbili.