Stefcia całuje swojego męża pod warunkiem, że ten ma „kukuryku” na głowie, ponadto Stefcia jest właścicielką kaktusa Hilarego. Tak arcyzabawnych scenek w tym spektaklu jest mnóstwo. Na XXVII Spotkaniach Teatralnych krakowska Szkoła Aktorska SPOT zaprezentowała sztukę „Miłość szuka mieszkania”. Był to spektakl dyplomowy studentów Szkoły.

Autorem sztuki jest Jerzy Jurandot, tuza polskich autorów dwudziestolecia. Sztukę wystawiano podczas wojny w stołecznym Teatrze Femina, uchodzącym w getcie za słynny teatr. Rękopis sztuki przetrwał wojnę zakopany pod ziemią. Akcja sztuki dzieje się w warszawskim getcie. W jednym pokoju mieszkają dwa młode małżeństwa, nie mogą urządzać żadnych hałasów. Tymczasem co rusz odwiedzają ich oryginalni znajomkowie, a to przedstawiciel komitetu domowego, a to Józek „pijak znany w dzielnicy”. Spektakl dowcipny i dobrze zagrany. Publika bawiła się wyśmienicie.

O teatrze pogadaliśmy z młodymi aktorami. Czy teatr w dobie szalejącego internetu przetrwa – pytamy. Wszyscy zgodnie odparli: oczywista, że tak. Jak to uzasadnili?

Zuzanna (prywatnie kierownik restauracji) : Przetrwa, bo są tacy ludzie jak my.

Dominik (pracownik czterech krakowskich teatrów): Teatr tworzy doświadczenia, spotkania na żywo z wartościami i emocjami.

Tomasz (pracownik dwóch wrocławskich teatrów i aktor paradokumentów w Polsacie): Teatr to coś żywego i naturalnego.

Judyta (mieszka w Warszawie, studiuje dziennikarstwo): Ludzie chcą się spotkać z inną rzeczywistością i utożsamić się z życiem teatralnych bohaterów.

Co daje aktorstwo?

Zuzanna: Aktorstwo ciągnęło mnie od dzieciństwa. Studia aktorskie dały mi dużo świadomości siebie. Pracowałam w dwóch teatrach objazdowych, wobec czego mam już świadomość tego zawodu.

Judyta: Jest niesamowite to, że można być każdym, nie ma granic. Doświadcza się wszystkich możliwych emocji.

Tomasz: Aktorstwo to wejście w cudze buty, poznanie ludzkiej psychiki. Szkoła dała mi warsztat i samoświadomość sceniczną.

Dominik: Aktorstwo to narzędzie do odkrywania swojej osobowości. Chce się coś przez aktorstwo powiedzieć ludziom, skłonić ich do myślenia i pokazać, że nie wszystko jest beznadziejne.