Jaworznicka Inicjatywa Narodowa złożyła w Urzędzie Miasta wniosek o zmianę nazwy ulicy na Podwalu z im. S. F. Mazur na im. Roberta Kopytka. Teraz działacze Inicjatywy czekają na odpowiedź urzędników.

Pomysłodawcy uspokajają mieszkańców, którzy z przyczyn finansowych obawiają się zmiany nazwy. Według nich w ustawie zapisano, że zmiana nazwy dokonana na podstawie ustawy nie będzie miała wpływu na ważność dokumentów zawierających nazwę dotychczasową.

Skąd pomysł na zmianę? Działacze Jaworznickiej Inicjatywy Narodowej przytaczają krótkie notki biograficzne. I tak Franciszek Mazur był prawnikiem, działaczem komunistycznym, synem robotnika folwarcznego, urodzonym w 1895 roku w Wołkowcach na Ukrainie. Jako żołnierz Armii Czerwonej brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej na Ukrainie. Był członkiem PZPR, wicemarszałkiem sejmu PRL I kadencji.

Z kolei Robert Kopytek to postać doskonale znana jaworznianom. Przez całą swoją karierę startował w barwach GKS Victoria Jaworzno. Był rekordzistą pod względem stoczonych walk w Victorii. W swojej karierze zawodniczej stoczył 237 walk, z których zanotował tylko 58 porażek i 14 remisów. W 1991 roku został mistrzem Śląska, a dwa lata później wywalczył wicemistrzostwo kraju. W barwach Victorii w latach 1993-95 będąc kapitanem zespołu, trzy razy sięgał po mistrzostwo kraju. W pamięci sportowców zapisał się również jako wspaniały trener i wychowawca. To Robert Kopytek szkolił takich bokserów jak Grzegorz Proksa czy Kamil Młodziński. Zmarł 7 stycznia 2011 roku w wieku 44 lat po ciężkiej chorobie.

ŻYCIORYSY (źródło: Narodowe.Jaworzno.pl):

FRANCISZEK MAZUR (właśc. Horodenko)

Był prawnikiem, działaczem komunistycznym, synem robotnika folwarcznego, urodzonym 1 sierpnia 1895 roku w Wołkowcach na Ukrainie (gubernia podolska) Imperium Rosyjskie. Pochodził z ukraińskojęzycznej rodziny katolickiej. W 1915 roku został zmobilizowany do służby wojskowej we Flocie Czarnomorskiej. Po rewolucji lutowej i obaleniu caratu, podczas służby w marynarce wojennej w Sewastopolu w 1917 roku wstąpił do PPS-Lewicy i współpracował z bolszewikami. Po przewrocie bolszewickim (rewolucji październikowej) brał udział w wojnie domowej, w czerwcu 1919 roku wstąpił do Rosyjskiej Komunistycznej Partii (bolszewików), jako żołnierz Armii Czerwonej brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej na Ukrainie.

Po ukończeniu studiów prawniczych zajmował stanowiska w aparacie państwowym Ukraińskiej SRR. Od marca 1923r. do końca 1925r. był przewodniczącym Sądu Gubernialnego guberni kijowskiej, następnie od listopada 1925r. sędzią Sądu Najwyższego USRR, a od kwietnia 1926r. do sierpnia 1928r. prezesem Sądu Najwyższego USRR w Charkowie. Następnie w latach 1928-30 był naczelnikiem departamentu szkół wyższych i zawodowych w Ludowym Komisariacie Oświaty USRR (1928–1930), wreszcie I sekretarzem Komitetu Obwodowego WKP Szepetówka-Berdyczów (1930).

W 1930 roku decyzją Kominternu został skierowany do podziemnej pracy partyjnej do Polski. Został włączony do Komitetu Centralnego Komunistycznej Partii Polski (1930-1938), był równolegle kierownikiem Sekretariatu Komunistycznej Partii Zachodniej Ukrainy i jednocześnie od 15.06.1930r. do 18.01.1934r. formalnie zastępcą członka KC Komunistycznej Partii (bolszewików) Ukrainy.

W połowie 1945 roku przybył do Polski, członek PPR, członek KC i Sekretariatu KC PPR; w 1948 roku został zastępcą członka Biura Politycznego KC PPR oraz członkiem Biura Organizacyjnego KC PPR. Etatowo również związany z PPR – jako kierownik Wydziału Organizacyjnego KC PPR w latach 1946–1948.

Od grudnia 1948 roku był członkiem PZPR i kierownikiem Wydziału Organizacyjnego KC (do 1950). Należał do Biura Organizacyjnego KC (do 1954r.), a także KC (do 1959r.). W 1950r. awansował na pełnego aktywistę Biura Politycznego KC; do 1956r. W latach 1950–1954 członek Sekretariatu Biura Organizacyjnego KC, w latach 1950–1956 sekretarz KC. W latach 1959–1964 działacz Centralnej Komisji Rewizyjnej PZPR.

W latach 1952–1956 był wicemarszałkiem Sejmu PRL I kadencji, w latach 1952–1957 zastępcą przewodniczącego Rady Państwa. W latach 1957–1965 ambasadorem PRL w Czechosłowacji. W 1965 roku przeszedł na emeryturę. Zmarł 7 marca 1975r. w Warszawie.

ROBERT KOPYTEK

Urodził się 29.03.1966 roku w Jaworznie. Jako wzorowy mąż i ojciec trójki dzieci, był jednocześnie wspaniałym zawodnikiem i trenerem. Przez całą swoją karierę sportową startował w barwach GKS Victorii Jaworzno. Mając 14 lat zaczął uprawiać pięściarstwo. Wyróżniał się wśród swoich rówieśników. W wieku zaledwie 18 lat, w roku 1984 wszedł do sekcji seniorów jaworznickiego klubu. Był rekordzistą pod względem stoczonych walk w klubie Victoria. W swojej karierze zawodniczej stoczył 237 walk, z których zanotował tylko 58 porażek i 14 remisów. W 1991 roku został mistrzem Śląska, a dwa lata później w Poznaniu, zdobył wicemistrzostwo kraju, przegrywając w II rundzie na skutek kontuzji w finale z Wiesławem Małyszkom, do przerwy prowadząc na punkty. W barwach Victorii Jaworzno, w latach 1993-95, będąc kapitanem zespołu, trzy razy z rzędu sięgał po mistrzostwo kraju. Został laureatem na sportowca roku 93’ w Jaworznie. Na swoim koncie zanotował 17 lat kariery pięściarskiej, jako zawodnik Victorii Jaworzno, reprezentant Śląska oraz członek kadry narodowej Polski. Swoje zmagania zawodnicze zakończył w wieku 31 lat.W roku 1996 ukończył kurs trenerski by rok później zająć się szkoleniem młodych adeptów sztuki pięściarskiej. Wychował wielu świetnych sportowców: mistrza Europy, pretendenta do mistrzostwa świata Grzegorza Prokse, mistrza Polski Kamila Młodzińskiego i wielu innych.

„Był człowiekiem niezłomnym, traktował każdego z zawodników na równi. Często tryskał bardzo pozytywną energią, którą przekazywał nawet najbardziej zniechęconym (…) „- fragment wypowiedzi Grzegorza Proksy

„Trener był dla mnie niczym drugi ojciec. Przekazywał mi nie tylko wskazówki bokserskie, ale też życiowe. I chyba głównie z tych drugich jestem szczególnie szczęśliwy. Trener nauczył mnie szacunku, pokory i ciężkiej pracy(…) „- fragment wypowiedzi Kamila Młodzińskiego

Był autorytetem, wzorcem dla wielu młodych ludzi. Dał się poznać jako działacz społeczny, który poprzez sport, realizował misję społeczną, polegającą na krzewieniu prawdziwych wartości takich jak: szacunek do innych, umiłowanie ciężkiej pracy, koleżeństwo, odpowiedzialność itd.

7 stycznia 2011 roku, w wieku 44 lat, po wielu miesiącach walki z chorobom nowotworową, zmarł. Został pochowany na wilkoszyńskim cmentarzu.

Od kilku lat w naszym mieście organizowany jest Międzynarodowy Turniej Bokserski o Puchar Prezydenta Miasta Jaworzna im. Roberta Kopytka.

[vc_facebook]