Pchła nie wybiera: zadbany kot domowy czy bezdomny dachowiec – wszędobylski włóczęga zasmakuje jej tak samo. Przekonanie, że pchły dybią wyłącznie na zwierzaki brudne i zaniedbane to mit. Czekają na każdego żywiciela, który znajdzie się w ich zasięgu. Niedogodne warunki larwy pcheł potrafią przetrwać otulone w kokon tak długo, aż wyczują potencjalnego żywiciela. Siedzą sobie spokojnie w dywanie, w rozmaitych szczelinach oraz w ukochanym kocyku naszego zwierzaka i nagle przypuszczają atak. Kot lub pies zaczyna się drapać, wiercić, widać, że pchły urządziły sobie na jego skórze prawdziwe żerowisko. Potrzebny jest środek na pchły!

Piękna nazwa paskudnego pasożyta

Ctenocephalides Felis, czyli po prostu pchła kocia, to ma klawe życie. Koty nienawidzą kąpieli, więc jeśli nasz pupil nie da się złapać celem wyprania albo zakropienia sobie odpowiedniego preparatu, jest kłopot. Na szczęście zawsze go można zawieźć do weterynarza, który umiejętnie chwyci zwierzę i zaordynuje specyfik. Chodzi o to, żeby lek trafił wprost na skórę w miejscu, z którego kot go sobie nie wyliże. Kot potraktowany skutecznym środkiem na pchły chroniony będzie przed ich infestacją (czyli pasożytniczą inwazją) przez około 2 miesiące. W tym czasie koniecznie trzeba zadbać o higienę – wymyć legowisko, wymienić koc, potraktować dywan nie zwykłym odkurzaczem, a odkurzaczem piorącym – pchły mają szczeciniaste wypustki, dzięki którym trzymają się dywanu jak rzep psiego ogona. To muszą być kompleksowe porządki uwzględniające preparaty eliminujące larwy tych pasożytów.

Ctenocephalides Canis, jeśli już o psach mowa, czyli pchła psia może się czuć nieco mniej komfortowo – psa łatwiej wykąpać. Ale i dla niego najlepszym rozwiązaniem jak zakropienie skóry odpowiednim środkiem na pchły, np. Controline. W potocznym przekonaniu pchły wiążą się wyłącznie z dyskomfortem objawiającym się drapaniem. Tymczasem te paskudne pasożyty powodują więcej szkód. Przede wszystkim roznoszą choroby: Alergiczne Pchle Zapalenie Skóry, tasiemczycę i riketsjozę oraz powodują anemię. W skórę uszkodzoną kompulsywnym drapaniem  łatwo wnikają drobnoustroje powodujące wtórne zakażenia. Pobudzenie i nadruchliwość zwierzęcia są przykre dla otoczenia i męczące dla samego zaatakowanego przez te mikre pasożyty o niezaspokojonym apetycie – pchła w ciągu dnia potrafi wypić dwadzieścia razy więcej krwi niż sama waży! Macie jeszcze jakieś pytania?

Środek do celu – środek na pchły

Co jest najważniejsze w nierównej walce podjazdowej z pchłami u psów i kotów?

• Systematyczność! Środek na pchły, który działa dwa miesiące warto od wczesnej wiosny do późnej jesieni podawać wraz z preparatem na kleszcze, który ma taki sam czas działania. Być może aplikujemy naszemu zwierzęciu jeden, który chroni przed obydwoma szkodnikami. Dlaczego to dobre rozwiązanie? Bo kleszczy boimy się bardziej i o powtórnej aplikacji nie zapomnimy na pewno.
• W sezonie zimowym możemy podawać wyłącznie środek na pchły, pamiętając jednak, że równoczesne odpchlanie zwierzaka i domu to konieczność. Jeśli zaniechamy porządków, wyleczone zwierzę w sprzyjających pchłom warunkach znów padnie ich ofiarą – choćby to miało to być te kilka dni między jedną aplikacją a drugą!
• W naszej miłości do zwierząt przyjmijmy dwie zasady: po pierwsze, zasadę bezwarunkowej miłości; po drugie, zasadę ograniczonego zaufania do każdego bezdomnego futrzaka, którego chcemy ratować bądź adoptować – raczej na pewno jest zapchlony. Wyrazem naszej bezwarunkowej miłości niech będzie więc szybkie odpchlenie delikwenta.
• Pamiętajmy, że o ile zimą (zwłaszcza śnieżną i mroźną) kleszcze czasowo odpuszczają, o tyle pchły – never ever! One tylko czekają na okazję i kiedy temperatura oraz ruch powietrza dadzą im znać, że zbliża się żywiciel – nie odpuszczą. Z pchłą jak z chłopem – żywemu nie przepuści.

Odpowiedzialność za zwierzę domowe porównywalna jest do odpowiedzialności za dziecko – nie ma dni wolnych ani okolicznościowego urlopu. Trzeba zdawać sobie sprawę, że nasz czworonożny przyjaciel nie poprosi o pomoc wprost, nie sprecyzuje swoich dolegliwości. To my sami musimy bacznie przyglądać się jego reakcjom i kiedy tylko coś wzbudzi nasze podejrzenia, pójść z kotem lub psem do weterynarza.